Συντάκτης :

Βασίλειος Τσουκαλάς

Χημικός ( PhD ) – Τεχνικός σύμβουλος

 

Κρέας , ως συστατικό προϊόντων κρέατος  και  υποχρέωση αναγραφής της χώρας καταγωγής ή του τόπου προέλευσης   – Τι συμβαίνει στη ΕΕ : Υπάρχει εν δυνάμει θέμα ;

​

Λέξεις κλειδιά : COOL, Χώρα καταγωγής/τόπος προέλευσης, κρέας –συστατικό σύνθετων προϊόντων, υποχρέωση δήλωσης,  προστατευτισμός, ενιαία ενωσιακή αγορά

 

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιτρέποντας στη Γαλλία ,  δοκιμαστικά και  για δύο χρόνια,   την θεσμοθέτηση  υποχρεωτικής  δήλωσης  της χώρας  καταγωγής / τόπου προέλευσης  (COOL) στην επισήμανση, ενθαρύνει  και άλλα κράτη μέλη προς αυτή την κατεύθυνση . Μ΄αυτό τον τρόπο  φαίνεται ότι προσπερνιέται η έννοια της  ενιαίας ενωσιακής  αγοράς τροφίμων, με ό, τι  αυτό συνεπάγεται  έμεσα ή μελλοντικά  για την βιομηχανία επεξεργασίας κρέατος και για τον καταναλωτή.

​

Είναι γεγονός ότι σε μια εποχή όπου οι καταναλωτές ζητούν όλο και περισσότερο να γνωρίζουν την προέλευση των προϊόντων που καταναλώνουν, πάνω από το 50% των μεταποιημένων προϊόντων εξακολουθούν να μην αναφέρουν την χώρα προέλευσης του κρέατος που περιέχουν. “Οι καταναλωτές θέλουν να έχουν σαφείς πληροφορίες σχετικά με την προέλευση των προϊόντων , που καταναλώνουν και αυτό είναι απόλυτα θεμιτό. (Change.org ). : "Μαζί τους , καλούμε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να υιοθετήσει χωρίς καθυστέρηση ένα κανονισμό, που να επιτρέπει στους καταναλωτές να γνωρίζουν την προέλευση του κρέατος στα μεταποιημένα προϊόντα, όπως συμβαίνει ήδη για το ωμό κρέας”.

​

Ωστόσο, κατά μιας  επισήμανσης  της  χώρας προέλευσης   έχουν  αντιδράσει   πολλές ομάδες   της Βιομηχανίας Τροφίμων αλλά  και το  European food lobby -FoodDrinkEurope (FDE) : “ By accepting the pilot proposed by France, the Commission implicitly accepts that there is a quality difference between French produce and, for example, Belgian, German, Italian, and Spanish produce, even if sourced only a few km across the border”. “This blatantly ignores the market reality that food supply chains do not stop at country borders…

Τhe Commission’s green light is likely to lead to unnecessary food waste and higher consumer prices, despite concluding in its own reports [Commission report regarding the mandatory indication of the country of origin or place of provenance for meat used as an ingredient: http://ec.europa.eu/food/safety/docs/labelling_legislation_com_2013-755_en.pdf

] , that consumers would generally not be willing to pay more for origin information”.

​

Προφανώς , πρόκειται για  περίπτωση  “ προστατευτισμού”,  που,μελλοντικά    θα μπορούσε να οδηγήσει   ακόμη και   στη διάσπαση  της ενιαίας αγοράς στην  ΕΕ για τα τρόφιμα και πάντως αποτελεί, έστω και δοκιμαστικά,   “προηγούμενο ” , προς μίμηση.

Ήδη παρατηρείται μια τάση από διάφορες χώρες , μεταξύ  των οποίων και η Ελλάδα  ( τομέας γαλακτοκομικών ) , να εκμεταλλευτούν μεμονωμένα την δυνατότητα που παρέχεται.

​

Η Επιτροπή φαίνεται ότι προτίθεται να εγκρίνει και  άλλες αιτήσεις κράτους μέλους   για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα.

Συγκεκριμένα η Ελλάδα και η Φινλανδία είναι οι τελευταίες χώρες  υποψήφιες για μια δοκιμαστική περίοδο για δήλωση της χώρας  προέλευσης στην  επισήμανση,  σε γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα. Ειδικότερα για το κρέας η Ελληνική γνωστοποίηση προς την μόνιμη επιτροπή  (Standing Committee on Plants, Animals, Food and Feed ), περιορίζεται στο κρέας κουνελιού.

(http://www.foodnavigator.com/Policy/Greece­and­Finland­to­trial­country­of­origin­labelling­for­dairy).

​

Ίσως όμως και στο βαθμό  που  πέραν της Γαλλίας  το “προσωρινό”  επιδιωχθεί και από άλλα κράτη μέλη , τίθεται το ερώτημα κατα πόσο κάτι τέτοιο θα μπορούσε να έχει συνέπειες και για την Ελληνική Βιομηχανία / Βιοτεχνία επεξεργασίας κρέατος.

Ήδη η Πολωνία , αναμένεται να φέρει  σε εθελοντική βάση σήμα «made in Poland » για τα τρόφιμα που περιέχουν τουλάχιστον 75%  εγχώρια συστατικά, έχοντας ήδη ενημερώσει σχετικά την Επιτροπή.

​

Σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) 1169/2011 ,  τα κράτη μέλη επιτρέπεται να εισάγουν πρόσθετες υποχρεωτικές ενδείξεις επισήμανσης για κατηγορίες συγκεκριμένων τροφίμων, συμπεριλαμβανομένης και   της “προελεύσης” εάν κάτι τέτοιο, μεταξύ άλλων ,  δικαιολογείται  για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας ή των καταναλωτών.

“Αυτό σημαίνει ότι, κατ ' αρχάς   δεν αποκλείεται η λήψη μέτρων ( σε Εθνικό  επίπεδο ),   υποχρεωτικής  επισήμανσης  της χώρας προέλευσης /τόπου καταγωγής  ” ( προσωρινά ;).

Τα αμέσως επόμενα εύλογα ερώτηματα μπορεί να είναι :

• έχει απασχολήσει την Ελληνική πολιτεία  και τον κλάδο της Επεξεργασίας ( μεταποίησης κρέατος ) ένα τέτοιο θέμα και οι τυχόν απορρέουσες συνέπειες για τον κλάδο αλλά και για τον καταναλωτή ;

 

• Στο βαθμό που έχει απασχολήσει , περιορίζεται η “ προστασία “  μόνο στην περίπτωση των “κονύκλων “ ; ή μήπως έχουν ληφθεί υπόψη  οι παράμετροι που θα μπορούσαν να επηρεάζουν , γενικότερα και εξ΄επαγωγής αρνητικά τον κλάδο της επεξεργασίας / μεταποίησης κρέατος στην Ελλάδα ;

​

Αν , πράγματι , έχει συμβεί κάτι τέτοιο , τότε  ο κλάδος της Επεξεργασίας κρέατος στην Ελλάδα , δεν θα πρέπει να ανησυχεί.

​

Αν πάλι , όχι, τότε  ίσως είναι σκόπιμο να προβληματιστεί , αναλύοντας  τα ισχύοντα δεδομένα  στον τόπο μας.